مجاهد شهيد عباس تاروردي پور

مشخصات مجاهد شهید عباس تاروردی پور
محل تولد: سلماس
تحصيل: گروهبان ارتش
سن: 25
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

مجاهد شهيد فريدون ورمزياري

مشخصات مجاهد شهید فریدون ورمزیاری
محل تولد: خوى
شغل : همافر نیروی هوایی
سن: 35
محل شهادت: کردستان
زمان شهادت: 1366

مجاهد شهيد قدرت الله لرستاني

مشخصات مجاهد شهید قدرت الله لرستانی
محل تولد: خرم آباد
تاریخ تولد: 1344
شغل : سرباز وظیفه
تحصیلات: ابتدایی
سن: 23
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367
به یاد مجاهد شهید قدرت الله لرستانی
قدرت‌الله لرستانی در عملیات آفتاب در روز 8فروردین67 خود را تسلیم رزمندگان ارتش آزادیبخش کرد. او که شاهد رفتار انسانی مجاهدین با اسیران بود، شیفته سازمان و آرمانهای آن شد. مشاهدات او هم‌چنین دروغپردازی و شیادی خمینی علیه مجاهدین را برای او آشکار کرد و باعث شد که به هدفهای رژیم خمینی از جنگ خانمانسوز و جنایتها و چپاول آخوندها بیش از پیش پی ببرد. از این‌رو مصمم شد که با رژیم آخوندی مبارزه کند و خواهان پیوستن به صفوف ارتش آزادیبخش شد. او می‌گفت من مجاهدین را تازه پیدا کرده‌ام و هرگز از آنها جدا نمی‌شوم. قدرت‌الله در عملیات فروغ جاویدان شرکت کرد و قهرمانانه جنگید. در روز دوم عملیات 4مرداد67 در اطراف اسلام‌آباد مجروح شد و ساعاتی بعد به‌شهادت رسید. او جانش را فدیهٌ رهایی مردمش از چنگ خمینی دژخیم کرد.    قدرت‌الله لرستانی در عملیات آفتاب در روز 8فروردین67 خود را تسلیم رزمندگان ارتش آزادیبخش کرد. او که شاهد رفتار انسانی مجاهدین با اسیران بود، شیفته سازمان و آرمانهای آن شد. مشاهدات او هم‌چنین دروغپردازی و شیادی خمینی علیه مجاهدین را برای او آشکار کرد و باعث شد که به هدفهای رژیم خمینی از جنگ خانمانسوز و جنایتها و چپاول آخوندها بیش از پیش پی ببرد. از این‌رو مصمم شد که با رژیم آخوندی مبارزه کند و خواهان پیوستن به صفوف ارتش آزادیبخش شد. او می‌گفت من مجاهدین را تازه پیدا کرده‌ام و هرگز از آنها جدا نمی‌شوم. قدرت‌الله در عملیات فروغ جاویدان شرکت کرد و قهرمانانه جنگید. در روز دوم عملیات 4مرداد67 در اطراف اسلام‌آباد مجروح شد و ساعاتی بعد به‌شهادت رسید. او جانش را فدیهٌ رهایی مردمش از چنگ خمینی دژخیم کرد.

مجاهد شهيد عليرضا نفيسي

گر ما ز سر بريده مي ترسيديم 
در مجلس عاشقان نمي رقصيديم .

****************

براستي كه اين روزها چقدر شبيه آن روزهاست...

آن روزها نيزمثل همين روزها , لشگريان امام دجالان و داعشي هاي آن زمان، فعالان سياسي و هواداران مجاهدين را شناسايي وگله هاي وحشي پاسدار و بسيجي هر شب بخانه اي مي ريختند, جوانان و بعضا كودكان و نوجوانان 14- 13 ساله را دستگير كرده و به زندان مي بردند و مثل همين روزها در زير شكنجه هاي وحشيانه به شهادت مي رساندند و با گرفتن پول گلوله و تعهد سكوت و هزاران نوع تهديد ديگر جنازه ها را به خانواده ها تحويل مي دادند .
روز1مرداد سال 1360 بود كه نوبت به مادر سالخورده اي كه با نوه دلبندش زندگي ميكرد، رسيد و گله هاي وحوش به خانه اش يورش بردند و نوه 23 ساله او مجاهد شهيد عليرضا نفيسي را به همراه 5تن ديگر از دوستانش را دستگير كرده و به زندان سپاه خرم آباد بردند .
عليرضاي دلاور پس از دستگيري, با گذشت نزديك به يكماه سراسر شكنجه در دادگاهي چند دقيقه اي همراه 4تن ديگر از دوستانش محاكمه شد 4نفر به اعدام و او به دليل ناشناخته ماندن موضع تشكيلاتي اش به حبس ابد محكوم شد. 
اما كمي بعد نفر ششم خيانت كرده و موضع رضا كه از مسئولين شوردانش آموزي خرم آباد بود، را لو داد و او مجددا براي دادن اطلاعاتش به زير شكنجه كشيده شد.
او كه به دليل موضع مسئوليتش اطلاعات سازماندهي همه تيمهاي دانش آموزي را داشت, هرگز لب از لب نگشود و اينبار به مثابه اسطوره استقامت در زير شكنجه در زندان زبانزد همگان شد.

عليرضا را در مدت طولاني از اسارت دوماهه اش در زير آفتاب سوزان مرداد ماه در حياط زندان سپاه به زنجير كشيدند.
حماسه هايي كه رضا در زير شكنجه آفريد در زندان دهان به دهان مي گشت, و ياد او نيزبه مثابه اسطوره مقاومت در ذهن و ضمير همه زندانيان همواره به يادگار ماند.

يكي از زندانيان آزاده شده هم بند او درنامه اي به تاريخ يكم اسفند ماه سال 64 خاطراتش را از رضا در زندان, اينگونه بيان مي كند:

چندين روز قبل از پرواز برادر مسعود به خارج بود كه من تك و تنها در يك سلول از سلولهاي زندان ستاد سپاه خرم آباد ( محل سابق ساواك) قدم مي زدم .
ساعت نزديك 11صبح بود كه 2پاسدار در سلول مرا باز كردند و يك زنداني را كه چشمهايش بسته بود و دستهايش را از پشت دستبند زده بودند, بعد از باز كردن دستهايش به داخل سلول انداختندو, با عجله در را بستند و رفتند .
چند لحظه بعد زنداني با سرعت دستي به مچ دستهايش كشيد و چند بار با پشت دست چشمهايش را ماساژ داد و به من نگاه كرد, آنگاه لبخندي زد و دستش را محكم در دست من فشرد.
اطراف چشمهايش حلقه هاي سياهي ديده ميشد كه بر اثر بسته بودن مداوم چشمها بوجود آمده بود و رنگ صورتش نيز به زردي گراييده و زخمي عميق در دو مچ دست او ديده مي شد.
او گفت: حدودچند روز با دست و پا و چشم بسته در داخل حياط زندان درزير آفتاب بودم, امروز اولين روزي است كه وارد سلول مي شوم. 
اين زنداني تازه وارد قدي متوسط ، هيكل ورزيده و چهره و نگاهي مهربان اما پرصلابت داشت كه به قيافه او مظلوميتي خاص مي بخشيد, بطوريكه در اولين برخورد احساس كردم حتي اگر زنداني عادي هم باشد, هيچ كاري نكرده و اشتباها او را دستگيركرده اند.
اما هنگامي كه عينكش را به چشم زد قيافه ديگري پيدا كرد. ديگرتيپ تيپ سياسي بود و در اين موضوع هيچگونه شكي نداشتم. 
او خودش را معرفي كرد. ابتدا گفت: اسم من عليرضا نفيسي است كه بر اثر يك سوء تفاهم دستگير شده ام, البته اينها ميگويند, مجاهدم. 
مرا با 5 نفر از دوستانم كه در خانه ما بودند، ريختند وگرفتند آوردند اينجا, خلاصه الان هم كه ميبيني پيش شما هستم.
نميدانم چرا, اما من در همان برخورد كوتاه, ديگر ايمان داشتم كه او براستي يك مجاهد خلق است و از آن افرادي است كه تا آخر خواهد ماند. 
در اينجور مواقع لازم نيست كه حتما شما روانشناس باشيد, از شكل نگاه كردن, نحوه خنديدن, طرز سلام كردن و دست دادن, خوردن و خوابيدن , نرمش كردن ،ميزان مطالعه كردن, شكل نمازخواندن و روزه گرفتن و خلاصه هر چيزي كه يك انسان به طور طيعي انجام مي دهد, شما در زندان مي فهميد كه اين ماندني است يا رفتني.

چرا كه واقعيت سر سختي بر زندانهاي خميني حاكم است كه جايي براي تظاهر فرماليستي و پوشالي باقي نميگذارد. جايي براي وسط گرايي و ماندن در وسط نيست . يا بايد اين طرفي باشي و يا آن طرفي. در حقيقت اين واقعيتهاي حاكم بر زندانهاي خميني تنها درسه جمله زيرخلاصه ميشود:
ندامت و ذلت ، اتاق شكنجه , تيرك اعدام و ميدان تيرباران.
و رضا از آن بچه هايي بود كه در همان روز اول واقعيت وجودي خويش را يعني مجاهد بودن و مجاهد گونه رفتن را بر ذهن من تحميل كرد.
رضا از روحيه خيلي بالايي در زندان برخوردار بود. به محض اينكه اجازه هواخوري بدست مي آورد, شروع به ورزش ميكرد و همه پاسدارها را با روحيه بالايش كلافه ميكرد.
يكي از پاسدارهاي جنايتكار به اسم مولايي,كه بخصوص ميدانست رضا در فنون كاراته تبحر دارد, از اين روحيه رضا بشدت خشمگين بود و هميشه با لحني تند و مسخره به رضا مي گفت: آقاي ليسانسه ورزش چطوري؟! 
خاطره ديگرم به روزي برميگردد كه راديو خبر پرواز برادر مسعود را پخش كرد. 
آن روز رضا در تمام طول روز در سلول قدم مي زد و از شادي سر از پا نمي شناخت و به من ميگفت:« فقط مسعود بيرون باشد كافي است، اگر تمام سازمان از بين برود, باز مسعود آنرا بنا خواهد كرد» او عشق و علاقه عجيبي به رهبري سازمان داشت.
چند روزي از آمدن او به بند نگذشته بود ، يكي از آن 5 نفر كه با رضا دستگير شده بودند به نام قاسم خان جان در زير شكنجه بريده بود و همه چيز را لو داده و همان روز آمد دم درب سلول ما و درحالي كه گريه ميكرد به رضا گفت: ببين من نميخواهم كشته شوم . 
من يك سري چيزها را در باره تو گفته ام كه اگر تو قبول نكني, من مجبورم چيزهاي بيشتري را در باره تو بگويم . 
رضا به آرامي به او گفت: من بين تو و آن چهار نفر مجبورم جانب آن چهار نفر را بگيرم بنابراين همه چيزهايي را كه گفته اي من در باره آنها انكار خواهم كرد. بنابراين مواظب صحبتهايت باش, اينقدر از موضع پايين برخورد نكن.

براستي كه چهره انسانهايي كه در زير شكنجه وجدانشان در هم مي شكند چقدر وحشتناك است .
بعد ازگريه و زاري قاسم و رفتن او, من به رضا گفتم اينطور كه معلوم است كار شما بيخ پيدا ميكند.
اگر قاسم همه چيز را گفت آنوقت چكار ميكني؟ او خيلي قاطع گفت: در آن صورت همه چيز را خودم به گردن ميگيرم و آن 4نفر را سبك ميكنم.
تا روز آخري كه با او بودم هر روز چيز جديدي از او ياد ميگرفتم . او روي ورزش در زندان خيلي تاكيد مي كرد و روزانه مجموعا دو ساعت نرمش ميكرد و ميگفت اگر نرمش نكنيم شرايط اينجا آدم را ميپوساند. 
روز ديگري قاسم كه بكلي بريده و درهم شكسته بود را نزد او آوردند كه به اصطلاح روي او كار كند. ولي به محض اينكه رضا چشمش به او افتاد اين بار برخلاف بار اول كه با او به آرامي صحبت كرده بود مثل شيري از جايش پريد و قبل از آنكه او فرصت حرف زدن را بيابد, بر سر او فرياد زد: 
بدبخت! خيانت به انقلاب جزايش مرگ است و امروز اگر من نتوانم ترا به سزاي اعمال ننگينت برسانم روزي مردم ترا به سزاي اعمالت خواهند رساند... با سخنان رضا فرد خائن كه زبانش بند آمده بود حاضر به حرف زدن با او نشد و پاسداران دست از پا درازتر او را از سلول رضا خارج كردند.

شهادت در زير شكنجه
شكنجه گران طي دو ماه اسارت رضا بارها و بارها براي او اعدام مصنوعي ترتيب دادند
از هر دري براي شكستن روحيه او وارد شدند از جمله ملاقاتي براي او با خواهر قهرمانش مجاهد شهيد زهره نفيسي كه او نيز در زندان بود ، ترتيب دادند و به او گفتند اگر حرف نزني خواهرت را رو بروي تو تكه تكه ميكنيم ، او در پاسخشان گفت : مگر خواهر من از اينهمه دختران نوجوان 13-14 ساله كه طي اين دو ماه اعدام كرديد براي من عزيزتراست ؟
او هم اگر لياقتش را داشته باشد شهادتش افتخاري است براي او و من و خانواده ام و جنبش انقلابي مردم ايران و مجاهدين خلق ايران ...

رضا با شجاعت تمام همه طرحها و توطئه هاي مزدوران ارتجاع براي شكستن روحيه مقاومت در او را بي اثر كرده و هرگز خللي در اراده اين كوه استوار در دفاع از شرف و آرمان مردم و مجاهدين خلق ايران ايجاد نشد. 
آخوند احمدي جلاد حاكم شرع خرم آباد و ديگر شكنجه گران رضا, تا مدتها براي زندانيان مقاوم رضا را نمونه ميآوردند و ميگفتند: او با آن همه زور و بازو وقتي حرف نزد در زير شكنجه تكه تكه شد.
رضاي قهرمان همه آزمون هاي شكنجه را يكي يكي از سر گذراند تا در آخرين آزمون سرانجام دشمن در هم شكسته را با مقاومتش واداشت كه دست خونينش را به جنايتي ديگر بيالايد.
نيمه هاي شب 28 شهريور سال 60 بود كه آمدند رضا را از سلول بردند. من پرسيدم او را به كجا ميبريد.
پاسداري با خنده گفت شب نشيني در جهنم . من به او گفتم يعني كجا؟ گفت فكر كنم حاج آقا احمدي تصميم گرفته كه ميهماني خوبي براي او ترتيب بدهد و ديگر ادامه نداده و رضا را برداشتند و بردند.
بعدها شنيدم كه يكي از نگهبانان زندان كه آشنايي دوري با خانواده شهيد رضا داشت و صحنه اعدام رضا را ديده بود ، تحت تاثير شجاعت و دلاوري رضا، از پاسداري دست كشيد ، او داستان شب آخر رضا را اينگونه تعريف كرده است:
4نفري كه با رضا دستگير شده بودند را همراه رضا براي اعدام بردند . ابتدا آخوند احمدي به رضا توضيح داد كه ما ديگر اطلاعاتي از تو نمي خواهيم و چون رسما به حبس ابد محكوم هستي هم نميخواهيم اعدامت كنيم, كافي است كه تو با هر بار اعدام يكي از اين 4نفر بگويي, درود بر خميني و مرگ بر رجوي ... تا همه چيز تمام شده و بگويم ترا به سلولت بر گردانند.

رضا با غرور و تمسخربه او گفت: مطمئن باش اين آرزو را به گور خواهي برد كه من جاي ظالم و مظلوم را عوض كنم ، سپس با صداي بلند فرياد زد : 
گرما زسر بريده مي ترسيديم 
درمجلس عاشقان نمي رقصيديم ...
سرانجام ، آن 4 تن جلوي چشم او تك به تك تيرباران و اعدام شدند و با هر بار اعدام يكي از آن 4 نفر رضا با تمام وجودش فرياد مي زد: « مرگ برخميني , درود بر رجوي »
همه مخصوصا حاج آقا احمدي از دست او كلافه شده بودند . اعدام آن 4نفر كه تمام شد آقا گفت: او را به اتاق شكنجه ببريد. 
تا سحر او را شكنجه كردند، آنشب شانه هاي او را با مته برقي سوراخ و دستهايش را كه هنگام شعار دادن بلند ميكرد از آرنج شكستند. آنقدر شكنجه را ادامه دادند كه نزديك صبح بود كه ديگر صداي او همراه نفس هايش به شماره افتاد و سرانجام خاموش شد. 
آخوند احمدي در حاليكه بشدت در هم شكسته بود, گفت او را ببريد چند تير بزنيد بگوييد قصد فرار داشت, كشته شد. 
به جسد رشيد رضاي دلير در حاليكه دو دستش از آرنج شكسته بود و كتف هاي ستبرش سوراخ و سوخته بود 12 گلوله شليك ميكنند.
از محل اصابت هيچكدام از گلوله ها قطره اي خون بيرون نيامده بود و معلوم بود كه مدتي بعد از شهادتش تيرها را به او شليك كرده اند.
دژخيمان شكنجه گر, جسد مثله شده او را در حاليكه 6 هزار تومان پول بابت گلوله ها از مادر بزرگ پير و فرتوت 70 ساله اش دريافت ميكنند, به وي تحويل دادند.
آنان هم چنين از مادر بزرگ وي تعهد گرفتند كه بدون نام و نشان و بي سرو صدا و شبانه او را دفن كرده وكسي را هم خبر نكند و گرنه جسد را از او خواهند گرفت .
بدينگونه شهيد عليرضا نفيسي 23 ساله دانشجوي انستيوي مديريت بارزگاني كرمانشاه در 28 شهريور ماه 1360 به دست دژخيمان خميني در زندان اطلاعات 
سپاه ( محل ساواك سابق) درخرم آباد به شهادت مي رسد.
جسد او را شبانه و به طور مخفي در گورستان خزر با همان لباس خونينش بخاك ميسپارند. 
بدينسان او همانگونه كه در مورد خواهرش زهره قهرمان به شكنجه گران وعده داده بود, خود نيز به افتخار ديگري براي تاريخ زرين جنبش انقلابي مردم ايران و مجاهدين خلق ايران تبديل شد.

يادش گرامي و راهش پاينده باد.
سمر آزاد- 28 شهريور 1394

نامه سعید ماسوری /28 شهریور 1394/ زندان گوهر دشت به ياد ايرج ماسوري در رثاي شاهرخ

جمعه 28 شهریور 1360 حوالی ساعت 12 ظهر بود ، در شهر محل تولدم ، خرم آباد - لرستان ، در حالیکه مادر مشغول چنگ زدن گوشتی بود که قرار بود برای نهار کباب بشود ، من هم درحیاط مشغول آماده کردن منقل و ذغال کباب بودم ....که صدای زنگ تلفن را شنیدم ، مثل همه بچه ها که دوست دارن تلفن را خودشان جواب بدهند...به طرف تلفن دویدم و گوشی را برداشتم ...منزل ماسوری ؟؟ بله ، بفرمائید !! از آنجاییکه صدایم هنوز بچه گانه بود .....خطابم کرد و گفت : من از بیمارستان زنگ میزنم به پدر و مادرت بگو جسد " ایرج ماسوری " اینجا در سرد خانه است ، بیایند ببرند ! به هیچکس هم چیزی نگویید ! و تلفن قطع شد ...!هنوز بعد از 34 سال ، وقتی این مکالمه را بخاطر میآورم ، دردی همچون تیر در قلبم می خلد و سراسر وجودم را پر از کینه و نفرت میکند ..... مجاهدیکه صداقت ، پاکی و انسانیت را اولین بار در او تجربه کردم و همچون عاشقی به او عشق می ورزیدم تركيبي بود از فروتني ، تواضع، آگاهي و جسارت و ثابت قدم در پرداخت هزينه ... مي خواستم عينا مثل او باشم، تا جاییکه میخواستم حتی راه رفتنم هم شبیه او باشد ....حال باید بپذیرم که به همین سادگی به چوبه دار بسته و تیر بارانش کرده اند ... و تازه به کسی هم چیزی نگوئید !!! برای امثال من و ما که هنوز بیرحمی و شقاوت را درک نمیکردیم و حداکثر آن را در ساواک تصور کرده بودیم ، فی الواقع ، باور نکردنی بود ... آخر همین دو روز پیش ( یعنی چهارشنبه 26 شهریور 1360 ) دستگیرش کرده اید ، چگونه جمعه تیربارانش کرده اید ...؟؟؟ حتی یک دادگاه نمایشی (از نوع امروزین ) را هم نیاز ندیدند ...هنوز ما جنایتکاری و شقاوت را با ساواک مترادف میدانستیم ...! محل زندان و تیرباران همان محل سابق ساواک شاه (حالا اطلاعات ) بود ، یک خیابان بالاتر ، که این جلادان جدید رویش را براستی سفید کرده بودند.....بطوریکه مادر ( به گویش لری داا ) موقع نماز صبح صدای گلوله ها را هم شنیده بود ، ولی نمیدانست که فرزند وجگر گوشه اش را دارند تیر باران میکنند ...!!! بعد هم با محاصره کردن خانه ، مانع بر گزاری مراسم شدند و تا سالها نه تنها اجازه گذاشتن یک سنگ قبر را هم نمیدادند بلکه هر بار که سنگی میگذاشتند با پتکهای شقاوت خرد میکردند ... در سالگرد شهادتش میخواستم مفصلتر از این بنویسم ولی شهادت عزیزی دیگر...توانی برایم باقی نگذاشت ، اینباردر کنار خودم و در زندان ،" شاه رخی ، دریا دل ، کارگر زبان و" ستم سوز بیان " به اسم شاهرخ زمانی.... که حقانیت، جسارت و دریا دلی اش ، نه در این فضای تسلیم طلبی ومغازله که مدعیان روشنفکری وعقلانیت با سس اعتدال به راه انداخته اند، ( که درقرون وسطی هم ، هزار،هزار اعدام کردن را اعتدال و اصلاح و نرمالیزاسیون نمیگفتند ) بلکه در طلوعی ناگزیر و آینده ایی ، نه جندان دور نمایان خواهد شد .... خوشا این سرزمین و میهنمان ایران که هیچگاه از چنین فرزندان برومند و قهرمانی تهی نمانده است . درود بر این قهرمانان نه فقط آزادیخواه که آزادی ستان ...!
سعید ماسوری /28 شهریور 1394/ زندان گوهر دشت

مجاهد شهيد پوران بيرانوند

مشخصات مجاهد شهید پوران بیرانوند
محل تولد: خرم آباد 
سن: 23
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

مجاهد شهيد ايران بيرانوند

مشخصات مجاهد شهید ایران بیرانوند
محل تولد: خرم آباد
سن: 29
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

مجاهد شهيد زهرا (زهره) فخر

مشخصات مجاهد شهید زهرا (زهره) فخر
محل تولد: بروجرد 
شغل: دانشجو
سن: 38
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1380

مجاهد شهيد زهرا دارابي گودرزي

مشخصات مجاهد شهید زهرا دارابی گودرزی
محل تولد: بروجرد
سن: 29
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

مجاهد شهيد رضا محمدي

مشخصات مجاهد شهید رضا محمدی
محل تولد: خرم آباد 
شغل: دانش آموز
سن: 19
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

به یاد مجاهد شهید رضا محمدی
رضا محمدی از سال58 درحالی‌که 10سال بیشتر نداشت با مجاهدین آشنا شد و آنها را که در برابر آخوندهای جنایتکار ایستاده بودند، در ذهن پاک و معصوم خود می‌ستود. پس از سال60 و آغاز مبارزهٌ مسلحانه،همواره اخبار مجاهدین را دنبال می‌کرد وهمیشه در آرزوی پیوستن به سازمان بود. در سال65 پس از عزیمت رهبری مقاومت به جوار خاک میهن و فراخوان برای پیوستن به نیروهای آزادیبخش، رضا عزم خود را جزم نمود و عازم منطقهٌ مرزی شد.در جریان آماده‌سازی عملیات فروغ سر از پا نمی‌شناخت و با مهارتهای مختلف فنی که داشت فعالانه به پیشبرد امور کمک می‌کرد. در صحنهٌ نبرد پرشور و بی‌باک به گله‌های پاسداران حمله می‌کرد و هر بار شماری از آنان را به‌هلاکت می‌رساند.رضای قهرمان سرانجام در اوج این نبرد حماسی به‌شهادت رسید و به‌جاودانه‌فروغهای آزادی پیوست.در نامه‌یی که از مجاهد شهید رضا محمدی خطاب به خانواده‌اش به‌عنوان وصیت‌نامه برجای مانده، آمده است:«با عزمی جزم سلاح به دست گرفته‌ام و با خمینی ضدبشر می‌جنگم ؛ تا آخرین قطرهٌ خونم در راه مسعود و مریم، مبشران صلح و آزادی».

مجاهد شهيد ابوالفتح فتاحي

مشخصات مجاهد شهید ابوالفتح فتاحی
محل تولد: بروجرد 
شغل: اقتصاد
سن: 29
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

به یاد مجاهد شهید ابوالفتح فتاحی
 ابوالفتح فتاحی، همزمان با قیام ضدسلطنتی با مجاهدین آشنا و جذب آرمانهای آنها شد. پس از آن برای ادامهٌ تحصیل راهی هندوستان شد. از همان آغاز با همکاری شماری از دوستان و همفکران خود در شهر پونا، هستهٌ هواداران را تشکیل داد که سپس به تشکیل انجمن دانشجویان مسلمان هند منجر شد. پس از دو سال فعالیت در انجمن، در سال62 برای ادامهٌ مبارزه در خط مقدم نبرد، به منطقه رفت. بعد از گذراندن هنگ آموزشی و آموزشهای رزمی، در واحدهای عملیاتی سازماندهی شد. در چندین رشته عملیات و مأموریت نظامی قبل از تشکیل ارتش آزادیبخش از‌جمله در مناطق بوکان، مهاباد، پیرانشهر، سقز و سنندج شرکت کرد. سرعت واکنش و روحیهٌ مسلط در مقابل دشمن، از ویژگیهای برجسته‌اش بود. با تشکیل ارتش آزادیبخش وارد یکانهای رزمی شد و در چندین رشته عملیات ارتش آزادیبخش شرکت داشت. عشق به رهبری و ایمان استوارش به آرمانهای والای سازمان، از او مجاهدی ساخته بود که همواره باعث پشتگرمی یارانش، در صحنه‌های نبرد بود. این ایمان در نوشته‌هایش نیز موج می‌زد: «…‌‌به امید این‌که بتوانم کلمهٌ مقدس مجاهد خلق را که خودش افتخار بزرگی است با الهام از رهبری در کلیهٌ کارها و مسئولیتهایی که برای آزادی خلق ایران و کلیهٌ انسانها به من محول می‌شود ساری و جاری کنم…». مجاهد شهید ابوالفتح فتاحی سرانجام با نام مجاهد خلق به میدان نبرد فروغ جاویدان شتافت و با شهادت قهرمانانه‌اش در «کلمهٌ مقدس مجاهد خلق» ذوب شد. پیکر پاکش توسط همرزمانش به کربلا انتقال یافت و در خاکپای سرور شهیدان حسین‌بن‌علی‌(ع) به خاک سپرده شد.

مجاهدين شهيد علي شاه كرمي و حجت الله شاه كرمي

مشخصات شهيد علي شاه كرمي

نام: علي 
فاميل: شاه كرمي
محل تولد: خرم آباد
سن: 30
تاريخ شهادت: 1988 ـ 1367
محل شهادت: خرم آباد

****

مشخصات مجاهد شهيد حجت الله شاه كرمي
نام: حجت الله
فاميل: شاه كرمي
محل تولد: خرم آباد
سن: 25
تاريخ شهادت: 1988 ـ 1367
محل شهادت: خرم آباد

مجاهد شهيد ابراهيم فرجي جويي

مشخصات مجاهد شهید ابراهیم فرجی جویی
محل تولد: خرم آباد
شغل - تحصيل: پرسنل ارتش
سن: 29
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

به یاد مجاهد شهید ابراهیم فرجی جویی

ابراهیم فرجی از پرسنل نظامی هوادار مجاهدین بود. همزمان با انقلاب ضدسلطنتی به مبارزه و تظاهرات علیه شاه پیوست. در سال58 با مجاهدین آشنا شد. از همان زمان در ارتباط با انجمن دانشجویان مسلمان کرمانشاه قرار گرفت و فعالیتش را در سطح پادگان، در ارتباط با سربازان و پرسنل هوادار شروع کرد. بعد از 30خرداد سال60 مدتی در کارهای تدارکاتی و تأمین وسایل تسلیحاتی به سازمان کمک کرد. پس از آن اقدام به تشکیل یک هستهٌ مقاومت کرد. در تیرماه سال63 در منطقه به صفوف رزمندگان مجاهد پیوست. در عملیات فروغ جاویدان با ایمانی عمیق به فردایی روشن و سرود آزادی بر لب به میدان شتافت، قهرمانانه جنگید، به‌شهادت رسید و به کهکشان جاودانه‌فروغها پیوست. پیکر پاک این شهید در خاکپای سرور شهیدان حسین بن علی(ع) در کربلا به خاک سپرده شد.«…‌خدایا مرا کمک کن که تا آخرین نفس در راهم پایدار باشم. خدایا یاری کن که با برداشتن موانع، راهم را راسختر ادامه دهم. خانوادهٌ عزیزم ضمن سلام و خداحافظی از شما می‌خواهم که سلاحم را گرفته و راهم را ادامه دهید. همرزمان در فردای آزادی هنگامی که سرود آزادی را می‌خوانید خودم را در میان شما احساس می‌کنم. مرگ بر خمینی ‌ـ‌درود بر رجوی. پیش به‌سوی جامعهٌ بی‌طبقهٌ توحیدی…».وصیت‌نامه ‌ـ‌5بهمن63

مجاهد شهيد پروين زبردست

مشخصات مجاهد شهید پروین زبردست
محل تولد: بروجرد  
شغل: دانشجو
سن: 26
محل شهادت: کرمانشاه
زمان شهادت: 1367

به یاد مجاهد شهید پروین زبردست
 «…‌‌تنها دعایم از خداوند این است که مسعود و مریم را برای خلقمان حفظ کند، تا در زیر پرچم رهبری آنها هر‌چه زودتر پوزهٌ خمینی و دار و دسته‌اش به خاک مالیده شود و صبح پیروزی بدمد…». وصیت‌نامه ـ 30دی64 پروین دانشجوی اقتصاد دانشگاه تورینوی ایتالیا بود. او بعد از پیروزی انقلاب با مجاهدین آشنا شد و از 30خرداد1360 فعالیت خودش را در تشکل هواداران سازمان در شهر پروجا در ایتالیا شروع کرد. انقلاب ایدئولوژیک و پیام مریم رهایی بر او تأثیری بسیار انگیزاننده داشت. مسئولیت‌پذیریش را ارتقا داد و تواناییش در حل تضادها و غلبه بر مشکلات به‌طور کیفی بیشتر شد. پروین عشق عمیقی به رهبری سازمان داشت. روز عزیمت رهبری به جوار خاک میهن، پروین قهرمان سخت برآشفته و نگران حال رهبری بود. در آن ایام او درخواست کرده بود که به‌خاطر اثبات حقانیت رهبری، در مقابل سفارت فرانسه در آلمان خودسوزی نماید. او دو سال بعد جهت شرکت در عملیات کبیر فروغ جاویدان به نوار مرزی رفت. در عملیات فروغ جاویدان شرکت کرد و در یک رزم حماسی چون شیر جنگید و سرانجام در اوج پاکباختگی و سرفرازی به‌شهادت رسید.